Ίρις

Περιοχή Ντούμπες, Στύψη Λέσβου

Ήταν κόρη του Θαύμαντα και της Ωκεανίδας Ηλέκτρας.

Οι Έλληνες την φαντάζονταν φτερωτή και ορμητική σαν θύελλα με πολύχρωμο χιτώνα, να πετά ανάλαφρη σαν τον αέρα στα ουράνια πάνω από στεριές και θάλασσες και να φέρνει σε θνητούς και αθάνατους τις παραγγελείες.

Ο μύθος λέει πως όταν οι θεοί ήθελαν να ορκιστούν ο Δίας έστειλε την Ίριδα να γεμίσει από την Στύγα, τη μαύρη πηγή του Άδη, το χρυσό της ποτήρι. Ο δρόμος που ακολουθούσε στον ουρανό χαρασσόταν επτάχρωμος καθώς μετέφερνε το "ιερό ύδωρ". Μετά οι θεοί το έχυναν στη γη, ορκίζονταν στα νερά της Στύγας, και ο όρκος τους πια ήταν αμετάκλητος.

Άραγε χάνεται η μαγεία του μύθου που αναδίδει η ομορφιά της Ίριδας όταν μέσα από το πρίσμα αναλύσουμε το φως στα χρώματά της;

Όχι βέβαια, τα μυστήρια δεν χάνουν ποτέ την γοητεία τους.

Και αν προσπαθήσουμε να την πλησιάσουμε και να απλώσουμε το χέρι μας, θα καταφέρουμε άραγε να την αγγίξουμε;

Τραγικό πλάσμα ο άνθρωπος... ένας Δον Κιχώτης που βαδίζει μέσα σε αυταπάτες, πλασμένος από λύπη, τρέλα κι ελπίδα, θαρρεί πως μπορεί να απλώσει το χέρι του και να αγγίξει μια θεά.

Καλή Χρονιά σε όλους.

Read more

Ιθάκη

Ιθάκη.

Ένα όνομα ταυτισμένο με την ιδέα της νοσταλγίας και της επιστροφής, ως τελικού και ιδανικού σκοπού, μέσα από ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες...

Στο πηγαιμό για την Ιθάκη όλοι ξεκινάμε με κάποια όνειρα. Ταξίδι δίχως όνειρο δεν υπάρχει. Ακόμα και τα μωρά που δεν έχουν γεννηθεί, ονειρεύονται στους κόλπους της μητέρας τους το φως της ημέρας. Αν δεν το ονειρευτούν, δεν γεννιούνται.

Έτσι το ταξίδι αυτό δεν διαφέρει για κάθε άνθρωπο.

Θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί σαν μια σπείρα που αποτελείται από πολλούς κύκλους, κάτι σαν το ταξίδι της γης, που κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό της αλλά και γύρω από τον ήλιο.

Λογικά και αναμενόμενα ένας τέτοιος κύκλος παίρνει την μορφή μιας σπειροειδούς κινήσεως, εκτός αν το γλυκό τραγούδι των Σειρήνων ή τα μάγια μιας όμορφης Καλυψώς το τρέψουν σε κύκλο, ο οποίος σε κάποιο σημείο κλείνει και η κίνησή του σταματά.

Όμως τότε θυμόμαστε την Ιθάκη μας, και θέλουμε να γυρίσουμε πίσω, γιατί στην ουσία καμία περιπέτεια δεν μπορεί να βγάλει το νησί μας από τον θρόνο της ψυχής μας.

Και έτσι ο κύκλος συνεχίζει σε κάποια εφαπτομένη του, διατηρώντας ο καθένας μας την αρχική στρομφορμή της δικής του μοναχικής του πορείας...

Read more